"Πολυτεχνίτης κι Ερημοσπίτης". Η 2η παράσταση του Φεστιβάλ Θεάτρου

 Του κ. Ανέστη Κορνέζου. 

Φωτογραφίες Ειρήνη Κουνάδη

Υπάρχει μια γενικευμένη αίσθηση στους κύκλους του "σοβαρού" θεάτρου, πως το φερόμενο ως εμπορικό έχει πουλήσει την ψυχή του στον άρχοντα του κέρδους και έχει απολέσει και την τελευταία υπόνοια ποιότητας. Μέγα λάθος, καθώς η παράσταση που παρακολουθήσαμε πρόσφατα στα πλαίσια του Φεστιβάλ απέδειξε πως το αγνό λαϊκό θέατρο είναι μια κατηγορία από μόνο του και συνεχίζει να ζει ατόφιο και περήφανο.

Λίγο πολύ, όλοι έχουμε πετύχει σε ζάπινγκ τη θρυλική πλέον ταινία των Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου. Όλοι θυμόμαστε τον φτωχό επαρχιώτη που αναγκάζεται να εγκατασταθεί στην Αθήνα για μια καλύτερη οικονομικά ζωή, και που μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις κάνει όποια δουλειά του προτείνουν, με αποτέλεσμα να μην στεριώνει πουθενά και να γυρίσει τελικά στο χωριό του.

Φέτος, η ταινία που από το 1963 ψυχαγωγεί γενιές Ελλήνων (πόσοι δεν έχουμε ξεκαρδιστεί στην κλασσική σκηνή με τη μακαρονάδα ή στις σπαρταριστές ατάκες του φωτογραφείου, όσες φορές και αν έχουμε παρακολουθήσει τον Πολυτεχνίτη) γνώρισε ένα σεβαστό και απόλυτα πετυχημένο remake στο θέατρο Αθηνά, και εμείς είχαμε την τύχη στα πλαίσια του 8ου Φεστιβάλ Θεάτρου να απολαύσουμε άλλη μια παράσταση που στην Αθήνα είναι ήδη talk of the town.

Πολλοί κατευθυνθήκαμε προς τη σκηνή προκατειλημμένοι, όμως εκείνος που είχαμε όλοι στο μυαλό, ο πρώτος Ερημοσπίτης διδάξας, έλαμπε δια της απουσίας του. Είναι όντως σπάνιο μια διασκευή να αποστασιοποιηθεί από το πρωτότυπο και να συνεχίζει να κουβαλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Εδώ όμως είχαμε μια παράσταση βασισμένη μεν στο σενάριο της ταινίας, αλλά με θεατρική ταυτότητα, που σκοπό είχε να ψυχαγωγήσει το κοινό και να του χαρίσει δυο ώρες ατόφιου γέλιου. O Σπύρος Πούλης κατάφερε να παρουσιάσει μια ολόδική του ερμηνεία, χωρίς να φέρει στο μυαλό τον -ξέρετε ποιόν-. Μεταφέροντας όλα τα κωμικά στοιχεία του κλασικού ηθοποιού, ακόμη και χαρακτηριστικές γκριμάτσες, χωρίς ωστόσο να πέσει ούτε στιγμή στην παγίδα της μίμησης που θα μπορούσε εύκολα να τον μεταμορφώσει σε μια καρικατούρα, έκανε δικό του το κάθε στοιχείο του σεναρίου. Ο υπόλοιπος θίασος, φέρει και εκείνος ένα κύρος μακράς θεατρικής εμπειρίας, πλαισιώνοντας όμορφα τον αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Χρήστος Γιαννακόπουλος, αρχικά είχε γράψει το έργο προοριζόμενο για θεατρική σκηνή, που όμως τελικά γνώρισε την μεγάλη του επιτυχία στον κινηματογράφο, με τη διασκευή που έκαναν με τον Αλέκο Σακελλάριο. Βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 30 Σεπτεμβρίου 1963, σε παραγωγή Γιάννη Καρατζόπουλου & ΣΙΑ ενώ στην ταινία συμμετείχαν ο Μανώλη Χιώτης με τη Μαίρη Λίντα ως «Τρίο Μπριλάντε».

Με τους: Σπύρο Πούλη, Κώστα Καζάκο, Σοφία Βογιατζάκη, Νικολέττα Καρρά, Τάκη Βλαστό, Ανδρέα Κωνσταντινίδη, Κατερίνα Θεοχάρη, Βασίλη Γιακουμάρο, Μαριλένα Ράδου

Σκηνοθεσία: Bασίλης Θωμόπουλος
Σκηνικά: Aντώνης Χαλκιάς
Kοστούμια: Nικόλ Παναγιώτου
Φωτισμοί: Γιώργος Φωτόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Τίνα Βαρβαρέσου
Eνορχήστρωση: Nίκος Ξύδης
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη

Ιδανικό ξεκίνημα για το 8ο Φεστιβάλ Θεάτρου , ο "Γάμος του Καραχμέτη"

 Του κ. Ανέστη Κορνέζου από  την προσωπική σελίδα  του στο Fb.

 Φωτογραφίες κ. Ειρήνη Κουνάδη

"Ο Γάμος του Καραχμέτη". (21.07.2018)

Τον Παπαδιαμάντη, τα τελευταία χρόνια το ελληνικό κοινό, τον ανακάλυψε ξανά. Διότι τον είχε εξορίσει ο φανατισμός της γλωσσικής μας βαρηκοΐας.

«Ο γάμος του Καραχμέτη» είναι ένα αριστούργημα που δημοσιεύτηκε το 1914, μετά τον θάνατο του συγγραφέα το 1911. Ένας πλούσιος Έλληνας μεγαλοαστός, φίλος με τους Τούρκους κατακτητές, επειδή δεν μπορεί η νόμιμη σύζυγός του να τεκνοποιήσει, απάγει μια φτωχή γειτονοπούλα και έναν ιερέα και χωρίς να χωρίσει τη γυναίκα του την παντρεύεται πάνω στην τουρκική ναυαρχίδα που ναυλοχεί.

Δεν έχει γραφεί, στα ελληνικά τουλάχιστον, πιο εξαίσιο κείμενο για το μαρτύριο του να είσαι γυναίκα στον τόπο αυτό.

Αυτή η Σεραϊνώ αλλά και η βίαια απαχθείσα δεύτερη σύζυγος, θύματα και οι δύο, ανήκουν στα μεγάλα πορτρέτα, τα ζωγραφισμένα με ταπεινά υλικά της ελληνικής πεζογραφίας, αλλά και σύμβολα τραγικά μιας κοινωνίας στρεβλής και εντέλει αφύσικης.

Η κ.Όλια Λαζαρίδου διασκευάζοντας το διήγημα, κράτησε τον αφηγηματικό του πυρήνα και αξιοποίησε τη θεατρικότητα της καθημερινότητας των ηρώων. Με δύο ηθοποιούς άψογους, την κ.Μαρία Δαμασιώτη και τον κ.Νικόλαο / Γεώργιο Χαλδαιάκη, ξετύλιξε τη μουσική του παπαδιαμαντικού κειμένου και τη σημαίνουσα συμπεριφορά του θύτη και του θύματος. Ο "δικός μας" κ.Χαλδαιάκης μάλιστα, καθότι και ψάλτης, έφτασε τις σκηνές σε μια μουσική απογείωση, αφού διανθίστηκε με έξοχα δημοτικά τραγούδια, ερωτικά και του γάμου.

Μέσα σ' ένα απέριττο σκηνικό και φόντο το φυσικό τοπίο της Πλάκας κάτω από την Ακρόπολη (χώρους που κυκλοφορούσε ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης), οι δύο ηθοποιοί με την έξοχη δασκάλα τους δημιούργησαν ένα σκηνικό ποίημα υψίστου κάλλους και ήθους.

Μια βραδιά υπέροχη χωρίς ρετρολαγνία και δήθεν νοσταλγίες. Αυτή ήταν η εξαιρετική πρεμιέρα του 8ου Φεστιβάλ Θεάτρου, που και φέτος έχει στο line-up του φοβερά δυνατές παραστάσεις με πρωτοκλασάτα ονόματα. Η οργανωτική επιτροπή με προεξάρχοντα τον κ.Γιώργο Μπήτρο και τις κυρίες και κυρίους Σαλπέα Αικατερίνη, Κουκούλη Μαίρη, Σταυρίδου Μαίρη, Χαρτοφύλακα Μάρθα και Μπήτρου Νεκταρία, μάς επιφυλάσσουν μια δροσερή πολιτιστική ανάσα μέσα στον δυσβάσταχτο καύσωνα της καθημερινότητάς μας.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Όλια Λαζαρίδου

Σκηνικά- Κοστούμια: Όλια Λαζαρίδου, Δάφνη Ρόκκου

Παίζουν:

Μαρία Δαμασιώτη

Νικόλαος Γεώργιος Χαλδαιάκης

Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη

«Το Παραμύθι χωρίς Όνομα» από την Ομάδα των Μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας (09.06.2018)

   Από  τη  σελίδα  του  κ. Ανέστη Κορνέζου  στο Fb αντιγράφουμε  την παρουσίαση που έκανε για την παράσταση  των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με το έργο : "Το παραμύθι χωρίς όνομα" της Πηνελόπης Δέλτα, το Σαββατοκύριακο 9 και 10 Ιουνίου 2018  στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Γυμνασίου.

Το πιο διάσημο "άτιτλο" έργο, το δεύτερο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα, κυκλοφόρησε το 1910 και έναν αιώνα αργότερα όχι απλώς διαβάζεται, αλλά είναι και τραγικά επίκαιρο. Στην εποχή του, είχε γίνει λόγος να ανασταλεί η κυκλοφορία του λόγω της πολιτικής κατάστασης (βρισκόμαστε λίγους μήνες μετά το κίνημα στο Γουδί) ενώ το κείμενο εύκολα μπορούσε να θεωρηθεί ως κριτική στη βασιλεία, που δεν περνούσε και τις καλύτερες μέρες της. Άλλοι πάλι βλέπουν στο «Παραμύθι» τον Βενιζέλο που βάζει τα θεμέλια του εκσυγχρονισμού της χώρας.

Ένας βασιλιάς στον κόσμο του, μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης κι ένα ρομαντικό βασιλόπουλο που πασχίζει για αξιοπρέπεια και ειρήνη. Μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική, πολιτική αλληγορία κι όμως, μετρά πολλές δεκαετίες στην πλάτη του. Το τόσο επίκαιρο, αλληγορικό περιεχόμενο, αλλά και η ξεχωριστή πορεία του ίδιου του έργου μέσα στα χρόνια πολλαπλασιάζουν προφανώς τις ευθύνες όποιων καταπιάστηκαν σήμερα με το «Παραμύθι χωρίς Όνομα». Πολύ περισσότερο όσοι το επιχειρούν σε μια μαθητική - εφηβική παράσταση, όπως ο κ.Γιώργος Μπήτρος μαζί με την Ομάδα των Μαθητών του 2ου Γυμνασίου. Λύνοντας τον γόρδιο δεσμό μιας ακόμη παιδικής επανάληψης, ο σκηνοθέτης μαζί με τα παιδιά επιλέγουν να σταθούν απέναντι στο έργο σαν να ήταν θεατρικά και μουσικά «παρθένο». Αναζήτησαν και ανακάλυψαν έναν τρόπο να μιλήσουν για την απογοήτευση του ανθρώπου μπροστά στην οικονομική εξαθλίωση, κυρίως σε παιδιά που βομβαρδίζονται από τέτοιες ειδήσεις, χωρίς να διολισθήσουν στον διδακτισμό, αλλά αντίθετα να καλλιεργήσουν έναν γόνιμο προβληματισμό που θα δώσει τη δυνατότητα στον δάσκαλο ή στον γονιό για περαιτέρω συζητήσεις.

 
Απογυμνωμένο από την εξαιρετική μεν, αλλά αναμενόμενη πλέον Χατζιδακική μουσική επένδυση, το έργο συντροφεύεται από Αναγεννησιακούς σκοπούς που χαρίζουν μια εντελώς καινούρια διάσταση στο έργο, προσδίδοντάς του μια ακόμα πιο έντονη ιστορική αλήθεια.

Αυτό που μένει από το «Παραμύθι» εν τέλει, είναι η άξια επιλογή ενός αθάνατου έργου, η εξαιρετική σκηνοθετική υποστήριξη, ο σεβασμός των μαθητών ως προς τους ρόλους και τα μηνύματά τους αλλά ασφαλώς και το διαχρονικό του μήνυμα. Γιατί κάθε βασίλειο θα βρίσκεται στα πρόθυρα τριγμών, αν σε αυτό θα βασιλεύει το μικρόβιο του ατομισμού.

Διδασκαλία / διασκευή: Γιώργος Μπήτρος

Παίζουν: Χρήστος Μοίρας, Χάρης Μαρίνος, Πέτρος Φλεμετάκης, Ραφαήλ Παλάι, Ιζαμπέλα Κόστερ, Νίκος Γκρινέζος, Αντώνης Παπαδόπουλος, Παρασκευή Γεννίτσαρη, Εμμανουήλ Γιαννούλης, Κωνσταντίνος Κοντιζάς, Παναγιώτα Κοντιζά, Γωγώ Μαρίνη, Βασίλης Γιαννούλης, Θωμάς Λεβεντόπουλος, Νεκτάριος Γιαννούλης, Λουκάς Καλαμάκης

Ρύθμιση ήχου: Αργύρης Γρυπαίος
Κατασκευές: Μαίρη Κουνάδη
Επιλογή μουσικής Ανέστης Κορνέζος
-----------------------------
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη

Η επανεμφάνιση της Κατερίνας Βρανά.

    Στο  5ο Φεστιβάλ  Θεάτρου της Αίγινας την είχαμε απολαύσει ως 'Βασίλισσα  της Φέτας" σε μια ερμηνεία και μια παράσταση που ακόμα συζητιέται. Ακαριαία και δυναμική η Κατερίνα Βρανά είχε ξεσηκώσει το κοινό της και είχε αποθεωθεί στην Αυλή του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

   Έκτοτε  η ίδια δοκιμάστηκε από την ασθένεια  που την στέρησε από το κοινό της.

   Στις 7 Ιουνίου όμως έκανε  μια συγκινητική επανεμφάνιση στη σκηνή του Βεακείου Θεάτρου στον Πειραιά.

Οι  φωτογραφίες αλλά και το κείμενο που ακολουθεί είναι από το govastileto. gr

Πάνω από 2000 άνθρωποι έδωσαν το παρών στη συγκινητική βραδιά που διοργανώθηκε για να στηρίξει την Κατερίνα Βρανά, το πιο αστείο κορίτσι του κόσμου, που τον τελευταίο χρόνοι περνά μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής της.

Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, η Κατερίνα Βρανά έκανε την πρώτη της δημόσια εμφάνιση και καταχειροκροτήθηκε όταν τελικά σηκώθηκε από το αναπηρικό αμαξίδιο για να ευχαριστήσει τον κόσμο στις κερκίδες και τα σκαλιά του ΒΕΑΚΕΙΟΥ θεάτρου στον Πειραιά. 

Στη σκηνή ανέβηκαν δεκαεννιά συνάδελφοι της-κορυφαίοι stand up κωμικοί, δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό.

Η Κατερίνα Βρανά εμφανίστηκε στη σκηνή, μίλησε με πολύ θάρρος και ακόμη περισσότερο χιούμορ για την περιπέτεια της υγείας της, δίνοντας μήνυμα αισιοδοξίας σε όλους τους ανθρώπους που έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες. «Ευχαριστούμε για την πελώρια ανταπόκριση. Εκείνους που έσπευσαν να κλείνουν εισιτήριο κάνοντας την παράσταση sold out σε λίγες μόλις μέρες. Αυτούς που υπέμειναν την αναμονή την ημέρα της εκδήλωσης με την ελπίδα να βρουν εισιτήριο, αλλά και όλους όσοι θέλησαν να είναι μαζί μας αλλά δεν τα κατάφεραν», αναφέρει η Βάσω Σωτηρίου, η μάνατζερ της Κατερίνας Βρανά.

Η 7η Ιουνίου πέρασε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη stand up παράσταση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Ως μια βραδιά που σηματοδοτεί πως μόνο με την αλληλεγγύη μπορούμε να πάμε ένα βήμα πιο κάτω. Όσοι και όσες δεν καταφέρατε να είστε μαζί μας, αλλά θέλετε να βοηθήσετε την Κατερίνα μπορείτε ακόμη να το κάνετε, καταθέτοντας το ποσό της επιλογής σας σ' έναν από τους παρακάτω λογαριασμούς με την αιτιολογία «V for Vrana».

Η θηριώδης τεχνική του κ. Π. Φιλιππίδη στον "Ηλίθιο"

 Ολοκληρώνονται σήμερα Κυριακή 3  Ιουνίου οι παραστάσεις  του "Ηλίθιου" του Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Η παράσταση  που έκανε πρεμιέρα στις 13 Απριλίου σημείωσε  τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία με ένα  κοινό να προσπαθεί με αγωνία να εξασφαλίσει εισιτήριο.

  Πολλοί λόγοι εκτόξευσαν την παράσταση  που  από τις πρώτες ημέρες κέρδισε  το κοινό. Το κλασσικό και αξεπέραστο κείμενο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα ευτύχησε στα χέρια  του σκηνοθέτη Νίκου Διαμαντή και υπηρετήθηκε από έναν  πανάξιο θίασο με  κορυφαίο ερμηνευτή στο ρόλο του πρίγκηπα Μίσκιν,  τον εξαιρετικό κ. Πέτρο Φιλιππίδη  στο ταξίδι της αναζήτησης της αλήθειας.

   Απόσπασμα από  το πρόγραμμα  της παράστασης:

Αναζητώντας  την έμπνευση στο χιονισμένο  τοπίο της Ελβετίας και πιεζόμενος από ένα ασφυκτικό συμβόλαιο που του υπαγόρευσε η οικονομική του στενότητα, ο Ντιστογιέβσκι συνέλαβε και έπλασε την εικόνα ενός ήρωα που η πολυπλοκότητα του δεν είχε και δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια λογοτεχνία.

  Ο πρίγκιπας Μίσκιν ο ήρωας του βιβλίου, μέσα  στον πρωτογονισμό και την αφέλεια του, αδυνατεί να κατανοήσει πως η αιτία της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι απείρως πιό περίπλοκη και ποικίλη από κάθε μεταγενέστερη ερμηνεία ή αίσθηση. Πλησιάζει  τους πάντες με αγαθοσύνη και χαμόγελο ακόμη κι όταν η συμπεριφορά  του γίνεται αιτία πικρόχολων αστείων ή συγκαταβατικών σχολίων. Η άνευ  ορίων ανεκτικότητα για τα βάσανα των άλλων πάει χέρι - χέρι με  το αίσθημα  της ασημαντότητας και της ανεπάρκειάς του. Ο κόσμος τον υποδέχεται με την υποψία πως είναι είτε μηχανοράφος είτε ηλίθιος. Διαρκώς έχει τη βεβαιότητα πως κερδίζει φίλους εκεί που μόνο εχθρούς και αρνητές συναντά. Κι αν, ως ένα βαθμό, το καταφέρνει, η αφέλεια και το πείσμα ενός άντρα που έχει ένα ζωτικό μήνυμα να παραδώσει στις επόμενες γενιές μέσω της Ορθόδοξης πίστης και της ρώσικης σκέψης, γρήγορα  τον οδηγούν στην παραφροσύνη και το χάος. Η φωνή του Μίσκιν, αλλά και το δόγμα, αυθάδες και περίεργο, είναι του Ντοστογιέβσκι. Στην ουσία, πρόκειται για το πίστεύω του ίδιου του συγγραφέα. Είναι η φωνή του ανθρώπου πριν την πτώση"...... (Αντώνης και Κωνσταντίνος Κούφαλης)

  Για όσους έχουν παρακολουθήσει τον ηθοποιό Πέτρο Φιλιππίδη σε παραστάσεις όπως: "Ο θάνατος  του Εμποράκου", "Χάρολντ και Μωντ", "Αμερικάνικος βούβαλος" κ.αλ. δεν ξαφνιάζονται από τη μεστή ερμηνεία  του ηθοποιού που για άλλη μια  φορά ξεδιπλώνει το σπάνιο ταλέντο  του έχοντας ως όχημα το σπουδαίο κείμενο και συνοδοιπόρο ένα συνεπή σκηνοθέτη. Η τεχνική  του, η πειθαρχία του, η απλότητα, οι κινήσεις, οι παύσεις, η εσωτερικότητα έρχονται να κτίσουν μια ερμηνεία που θα θυμόμαστε για χρόνια. Ο κ. Πέτρος Φιλιππίδης πρόσθεσε στο μακρύ βιογραφικό του ένα πολύτιμο και λαμπερό πετράδι.

   Συγχρόνως ευτύχησε να πλαισιώνεται από αξιόλογους εργάτες  της τέχνης  του θεάτρου. Τον βετεράνο και ευγενή κ. Γιώργο Κωνσταντίνου, τον στιβαρό κ.Γιάννη Στάνκογλου, τον δυναμικό και παραμβατικό κ. Ιωάννη Παπαζήση, την ακριβή κ. Γιώτα Φέστα, την ευαίσθητη κ. Λένα Παπαληγούρα, τη δυναμική κ. Μαρία Κίτσου, τους εξαιρετικούς κ. Στάθη Μαντζώρο, Γιώργο Δεπάστα, Χάρη Χιώτη.

 Η μετάφραση και η διασκευή είναι των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, η σκηνοθεσία  του Νίκου Διαμαντή, τα σκηνικά κοστούμια της Λίλης Πεζανού, η Μουσική του Μίνου Μάτσα, οι φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ, η κίνηση του Γιάννη Παπλέ, η δημιουργία των βίντεο της Χρυσούλας Κοροβέση. Βοηθοί σκηνοθέτες οι Ειρήνη Μαργαρίτη και ο Αντώνης Μόργκαν Κωνσταντουδάκης.

  Η παράσταση αυτή δεν ήταν απλά μια ακόμα επιτυχημένη παράσταση  του φετινού χειμώνα αλλά ίσως από τις κορυφαίες που απήλαυσε το θεατρόφιλο κοινό.

Οι φωτογραφίες  από  την παράσταση είναι από τα site : ert.gr e- daily fthis.gr