"Εκείνος κι Εκείνος… στο αλάτι"

 

Ο Λευτέρης Ελευθερίου και ο Αντώνης Κρόμπας, παρουσιάζουν την Stand Up Comedy, "Εκείνος κι Εκείνος… στο αλάτι" την Πέμπτη 22 Αυγούστου στο Λαογραφικό Μουσείο. .

O Λευτέρης Ελευθερίου και ο Αντώνης Κρόμπας είναι οι ‘εκείνος κι εκείνος’, όπου σε ένα καταιγιστικό δίωρο σχολιάζουν, σατιρίζουν, υποκρίνονται, εκνευρίζουν κι ερεθίζουν το κοινό.

Του θέτουν ερωτήματα, του απαγγέλουν ποιήματα, του κάνουν τράκα χρήματα, του συγχωρούν τα κρίματα και άμα δεν έρθεις να τους δεις μπροστά σου φίλε θα το βρεις
…γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα!

Ώρα έναρξη παράστασης 21:30 Γενική είσοδος 12 ευρώ και προπώληση στο Κέντρο Τύπου 10 ευρώ

Μαρία, τι να πρωτοθυμηθώ;

 Λένε πως η γιορτή κρατάει τρεις μέρες. Άλλοι λένε οκτώ. Άλλοι σαράντα. Ε, δεν θα τρελαθούμε κιόλας. Στην περίπτωση της Μαρίας, η γιορτή κρατάει όλο το χρόνο. Και για να ακριβολογούμε ... μια ζωή. Μάλλον η ζωή της είναι μια γιορτή. Κι έτσι έχει κάνει και τη δική μας ζωή... μια γιορτή.

 Μαρία Λυκούρη λοιπόν! Τι να πρωτοθυμηθώ! Όχι μόνο εγώ, αλλά και όλοι μας. Όλοι όσοι είχαμ τη χαρά και την ευλογία να είμαστε δίπλα σου, να συνεργαστούμε, να πορευτούμε στις πρόβες, στις παραστάσεις, πάνω και κάτω από τη σκηνή.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Τι να πρωτοθυμηθούμε;

  Το σίγουρο είναι ότι άργησα λίγο να γράψω τούτο το κείμενο. Ο Δεκαπενταύγουστος βλέπεις. Αλλά είναι και τόσα πολλά. Γιατί βρε Μαρία είναι οι μνήμες από το 2006. Και τώρα είμαστε στο 2019!!!

  Ήσουν τότε στο "Διακοπές στα Μέθανα" και μετά σε συνάντησα στον "Ανεμόμυλο του Ξενοφώντα" εκεί δίπλα. Μετά σε είδα "Μια καινούργια μέρα"  όταν έπαιζες στο "Γαμήλιο Εμβατήριο" και μετά να κερνάς κρασί από τα τρία βαρέλια στα "Πέρσινα ξινά σταφύλια". Θυμάσαι Μπου - μπου; Και είπες να πας στα αλώνια! Τι το ήθελες πες μου; "Γύρω - γύρω όλοι και η γριά στ' αλώνι" και μετά να σου πάλι "Ένα χρόνος πέρασε μα η  γριά δε γέρασε". Γι αυτό  έφυγε και μετακόμισες  στη "Μικρή μας πόλη". Αλλά ήταν μικρή και δεν σε χώραγε εκείνη η πόλη. Γι' αυτό ξανάρθες στα "Περσινά ξινά σταφύλια(2)". Κι εκεί που όλα είχαν πάρει  το δρόμο τους εσύ μπήκες σε καράβι  και σιγοτραγούδησες "Εδώ καράβια χάνονται.... κουμπάρες αρμενίζουν". Τι τράβηξες πραγματικά!!! Και μόλις έπιασες στεριά σε περιμέναμε μεγαλύτερα βάσανα  στο σπίτι με μια γριά αλλοπαρμένη που κράταγε η σκούφια της από τη "Mona Litsa". Είπες τότε από το πολύ βάσανο να γλυκαθείς και να κεράσεις  "Γλυκό φιστίκι" Δεν ήταν κι άσχημα; Γι' αυτό τράβηξες για την "Αυλή των θαυμάτων" Τι όμορφα που ήταν τότε; Και από εκεί σε ξαναείδα στο σινέ της "Ζηνοβίας". Ε λογικό ήταν και αναμενόμενο να το κάνεις το έγκλημα! Γιατί άνθρωπος είσαι κι εσύ! Και τι έγκλημα! "Έγκλημα στο Χαλικάκι" Όχι παίζουμε δηλαδή. Όμως και πάλι ξανάρθες στη "Μικρή μας πόλη" 

Μόνο που η πόλη αυτή είναι μικρή για  το ταλέντο σου. Γιατί πλημμύρισε από το ταλέντο και το ταπεραμέντο σου.Από τη δροσιά και την αμεσότητά σου.

 

Μαρία τελικά είδες πόσα θυμήθηκα; Πράγματι είναι πολλά όλα αυτά που έχουμε ζήσει. Και ήταν και είναι πολύ όμορφα και δυνατά.

Μαρία Λυκούρη λοιπόν!!!

Το πιό αναγνωρίσιμο πρόσωπο της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης. Ταυτισμένη με την ομάδα και η ομάδα με αυτήν.

Μια ζωή!

Ένα πηγαίο ταλέντο, αθώο, ακατέργαστο, με μια σπάνια έμφυτη τεχνική και μέτρο. Ένα ταλέντο που παντρεύτηκε με πολύ δουλειά και τεράστια αγάπη και αφοσίωση για όσα κάναμε όλα αυτά  τα χρόνια.

Οι φωτογραφίες γεμίζουν τοίχους ολόκληρους.Ίσως και πολυκατοικιών. Τι να πρωτοδιαλέξω!!!

Ας είναι.

Να είσαι καλά Μαρία. Να είσαι πάντα γερή, δυνατή, υγιής, γεμάτη όρεξη για δουλειά. Ακούραστη και γελαστή συγχρόνως, όπως μόνο εσύ μπορείς να είσαι.

Σε ευχαριστούμε για όλα. Και περισσότερο για  τις στιγμές, τις σκηνές, τα όμορφα φωτεινά, χαρούμενα βράδια στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.

   Μια συγκλονιστική παράσταση φιλοξενεί σήμερα Παρασκευή 9 Αυγούστου το 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας στην αυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας με ώρα έναρξης στις 21.15.

Πρόκειται  για "Τα τετράδια  της Ανζέλ Κουρτιάν" μια μαρτυρία ζωής  που έχει περιοδεύσει από το 2017  σε όλη την Ελλάδα , σε Κύπρο και Γαλλία.  Το έργο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και η πλοκή του διατρέχει ολόκληρο  το 20ο αιώνα.

1915. Γενοκτονία των Αρμενίων. 

Χρόνια μετά, η Ανζέλ Κουρτιάν, ζώντας πια στην Ελλάδα, αφηγείται το οδοιπορικό του διωγμού της οικογένειάς της και ολόκληρου του έθνους της.  Η μάνα-μοδίστρα. Οι δυο της αδελφές.

Τα πρώτα ευτυχισμένα χρόνια.  Και ύστερα βιώνουν τις συνέπειες της διαταγής εξολόθρευσης των Αρμενίων.  Γίνονται αυτόπτες μάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Ένα οδοιπορικό από την Προύσα ως τη Σμύρνη... Και από εκεί στην Κρήτη και την Κοκκινιά.

Ο πόλεμος και η προσφυγιά καταγράφονται μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, της μικρής Ανζέλ.  Με τον φόβο και τον θάνατο...

Με τα γέλια και τις χαρές...  Με τις μουσικές και τα τραγούδια που σημάδεψαν τη ζωή της.

Μια αληθινή ιστορία. Μια συγκλονιστική μαρτυρία.

Η Ανζέλ Κουρτιάν θυμάται τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της...

Μέσα από τα μάτια της βλέπουμε την ιστορία του Αρμενικού λαού και του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.

Όπως τα έζησε η ίδια... Όπως τα βίωσε ένα μικρό παιδί.

Όπως τα έγραψε αργότερα, στα μαθητικά τετράδια των εγγονιών της...

Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν αποτελούν μια παράσταση – μαρτυρία για τη Γενοκτονία των Αρμενίων (1915) και τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Ανζέλ Κουρτιάν (εκδ. Πλέθρον).

Η παράσταση τελεί υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Θεατρική διασκευή του ομότιτλου βιβλίου – Σκηνοθεσία – Ερμηνεία:

Χριστίνα Αλεξανιάν

Στα ηχογραφημένα τραγούδια της παράστασης συμμετέχουν:

Φωνή: Μαρία Σπυριδωνίδου

Πολίτικο λαούτο – Μπαγλαμάς: Κώστας Γεδίκης

Βοηθός Σκηνοθέτη – Οργάνωση Παραγωγής: Κώστας Καρασαββίδης

Σκηνικά – Κοστούμια: Μυρτώ Καραπιπέρη

Μοδίστρα: Πέννυ Τσομπανάκη

Φωτογραφίες: Δημήτρης Καλογερής

Trailer: Κώστας Κουφιόπουλος

Γραφίστας: Γεράσιμος Αμπάτης

ΠΑΡΑΓΩΓΗ:

Πολιτιστικός και Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Νέας Σμύρνης

Γενική Είσοδος: 12 Ευρώ, προπώληση: 10 Ευρώ.

"Τρεις φόνοι καμιά κηδεία" στο 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας

Μια απρόβλεπτη κωμωδία  στο 9ο Φετσιβάλ Θεάτρου Αίγινας το Σάββατο 10 Αυγούστου στην αυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας.

Λίγα λόγια  για την υπόθεση:

Τρία άτομα, που αποτελούν ένα θεότρελο ερωτικό τρίγωνο, επισκέπτονται μέσα σε έναν χρόνο, σε τρεις διαφορετικές περιόδους διακοπών –Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτοχρονιά– το ίδιο ξενοδοχείο, το ίδιο δωμάτιο, με τον ίδιο δολοφονικό σκοπό: να εξοντώσουν το τρίτο άτομο από τη σχέση τους.

Μια κωμωδία γεμάτη σασπένς, που ξεχειλίζει από ξεκαρδιστικά σχέδια δολοφονίας ανάμεσα στον ερωτύλο και άπιστο εραστή (Κώστα Αποστολάκη), τον σκανδαλιάρη απατημένο σύζυγο (Σπύρο Πούλη), και τη μοιραία γυναίκα του (Κατερίνα Μπιλάλη).

Μέσα στις έντονα χιουμοριστικές καταστάσεις αυτής της παράλογης φάρσας, παρακολουθούμε τις τρεις, γεμάτες γκάφες, απόπειρες φόνου που σχεδιάζουν οι ήρωες ανά δύο, προκειμένου να σκοτώσουν τον τρίτο χαρακτήρα. Στην πρώτη σκηνή, η σύζυγος και ο εραστής της επιχειρούν να σκοτώσουν το σύζυγο, επειδή είναι εμπόδιο στη σχέση τους. Στη δεύτερη σκηνή, η σύζυγος συμμαχεί με το σύζυγο της για να δολοφονήσουν τον εραστή, επειδή αποκαλύφθηκε ότι της ήταν άπιστος. Στην τρίτη σκηνή, ο σύζυγος και ο εραστής, αισθανόμενοι προδομένοι και εξαπατημένοι, ενώνουν τις δυνάμεις τους και σχεδιάζουν να δολοφονήσουν τη σύζυγο.

Αλλά αυτή η απόπειρα, θα αποτύχει, όπως και οι προηγούμενες δύο, ή όχι;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού

Σκηνικά: Νατάσα Παπαστεργίου

Κοστούμια: Κατερίνα Ανδρικοπούλου

Φωτισμοί: Βλάσης Θεοδωρίδης

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλησ

 Ερμηνεύουν: Σπύρος Πούλης, Κώστας Αποστολάκης, Κατερίνα Μπιλάλη

Γενική είσοδος: 15 Ευρώ, Παιδικά, φοιτητικά, ανεργών κ΄ΑΜΕΑ 12 Ευρώ. Προπώληση: 12 Ευρώ.

"Ειδήσεις είναι θα περάσουν", η 3η παράσταση του Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας

 Του κ. Ανέστη Κορνέζου

Ελλάδα 2018. Κάποιοι την χαρακτηρίζουν ως την πιο κρίσιμη περίοδο μετά την μεταπολίτευση. Ανεργία, φτώχεια, μετανάστευση. Ίσως είναι οι πρώτες λέξεις που έρχονται στο μυαλό κάθε ανθρώπου σ’ αυτή τη χώρα. Κάποιοι τα αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα και πανικό. Εμείς ως γνήσιοι Έλληνες τα αντιμετωπίζουμε με χιούμορ και συγκίνηση.
Ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε.

Αν ήθελες πράγματι να δώσεις έναν άλλο τίτλο στην παράσταση αυτός θα ήταν “επιτέλους επιθεώρηση”. Κι αυτό γιατί, ήταν μια παράσταση ακριβώς χτισμένη πάνω στα θεμέλια της “παλιάς επιθεώρησης”, με μια συνταγή απαλλαγμένη από τα συστατικά της βωμολοχίας που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις επιθεωρήσεις από το 1990 και μετά.

Βασικοί θεματικοί άξονες του έργου, ήταν πράγματι τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας δοσμένα άλλοτε με δραματικό κι άλλοτε με κωμικό τρόπο. Έτσι κι αλλιώς η εξάρτηση των Ελλήνων από τα δελτία ειδήσεων που διανθίζονται από οικονομικούς πλην όμως δυσνόητους και καταστροφικούς όρους, η εκμετάλλευση των γυναικών που προέρχονται από την πρώην Σοβιετική Ένωση, η αντιμετώπιση μέρους των Ελλήνων προς τους μετανάστες και η άσκοπη σπατάλη των χρημάτων και των επιδοτήσεων που πολλοί επιχειρηματίες για δήθεν ανάπτυξη ,όπως και να δοθούν, δεν μπορούν να κρυφτούν. Άλλωστε πολλές φορές αυτό είναι που προκαλεί και το γέλιο στους θεατές. Βλέποντας π.χ. στη σκηνή τον άρχοντα της πίστας να αναφέρεται στον πελάτη που κάθε βράδυ σκορπούσε τα χιλιάρικα που εισέπραξε από το κράτος ως επιδότηση, για να ακούσει το αγαπημένο του τραγούδι ή για τα μάτια της όμορφης κοπελίτσας του μαγαζιού, σίγουρα μέσα μας αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, τον γείτονά μας, τον συγγενή μας κλπ.

Η παράσταση βασίστηκε κυρίως στις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών και όχι τόσο στα σκηνικά, τα κουστούμια, τη μουσική επένδυση ή τα φώτα. Ο κ.Άρης Τσάπης, στον ρόλο του μετανάστη που πουλούσε τριαντάφυλλα, αλλά και του ερωτευμένου αλλοδαπού που βίωσε κωμικά την ελληνική πραγματικότητα, έδωσε μια καταπληκτική ερμηνεία. Αγγίζοντας την υπερβολή όπου ήταν απαραίτητο, αυτό άλλωστε απαιτείται στο θέατρο, μας μετέδωσε κυρίως το κωμικό συναίσθημα των ρόλων που ερμήνευσε. Το ίδιο ακριβώς και ο Γιάννης Φραγκίσκος ο οποίος ερμήνευσε μεν πολύ καλά το οικονομικό θύμα των ειδήσεων έδωσε όμως ρεσιτάλ ερμηνείας στον ρόλο του λαϊκού τροβαδούρου “Μπάμπη”, καθώς και η Αναστασία Παντούση που ερμήνευσε υπέροχα και χωρίς υπερβολές το ρόλο της Ρωσίδας, θύμα των ανθρώπων της νύχτας.

Η σκηνοθεσία της παράστασης, λιτή και μίνιμαλ όπως ακριβώς θα έπρεπε, δίνοντας όπως αναφέραμε πριν, περισσότερη έμφαση στην ερμηνεία και την κίνηση των ηθοποιών. Επίσης, άξιο συγχαρητηρίων ήταν το ότι δεν έλειπε η αμεσότητα και η επικοινωνία με τον κόσμο, κάτι που σε κάνει να νιώθεις ως θεατής “κομμάτι της παράστασης”.

Το Φεστιβάλ Θεάτρου της Αίγινας, μας πρόσφερε και πάλι μια παράσταση αξιώσεων που στην καλοκαιρινή περιοδεία της γεμίζει τις αίθουσες όπου ανεβαίνει. Το έργο αποτελεί μια κατακραυγή προς τη δικτατορία του εφήμερου, της γενικότητας, της προκατάληψης, του κάθε τι νεοελληνικού. Υπενθυμίζει όμως πως, βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του καθενός μας, η πνευματική πορεία που θα ακολουθήσουμε ως αυτόνομα άτομα αλλά και ως έθνος.

Και άλλωστε, όπως ανέφερε και ένας από τους ήρωες του έργου, «μη φοβάστε ρε αδέρφια, ειδήσεις είναι θα περάσουν».

Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη