Ο "Οδυσσεβάχ" η δεύτερη παράσταση του 9ου Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας

Του κ. Ανέστη Κορνέζου.

Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη

 

Ο Οδυσσεβάχ παίχτηκε για πρώτη φορά το 1981 σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, με σκηνικά και κοστούμια του Γιώργου Πάτσα και μουσική του Διονύση Σαββόπουλου.
Δέκα χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το έργο αποτέλεσε το αποκορύφωμα της μέχρι τότε πορείας της Παιδικής Σκηνής. Μαζί με ελάχιστα άλλα, θεωρήθηκε σταθμός στην ιστορία της ελληνικής δραματουργίας για παιδιά ενώ η συγγραφή του λογίζεται έως σήμερα αυτόνομο κεφάλαιο στην ιστορία του θεάτρου για παιδιά στην Ελλάδα.

Όπως εξιστορεί στο πρόγραμμα της τότε παράστασης, η Καλογεροπούλου πήρε το πρώτο ερέθισμα για τη συγγραφή του έργου από το βιβλίο του παιδοψυχίατρου Μπρούνο Μπέτελχαϊμ «Η ψυχανάλυση των παραμυθιών.» Για τον Μπέτελχαϊμ, το παραμύθι απευθύνεται τόσο στα παιδιά όσο και τους ενήλικες, μεταδίδοντας σημασίες και νοήματα που αγγίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα σε όλα τα επίπεδα και τα στάδια της ζωής. Γραμμένο όπως ένα παλιό παραμύθι, το έργο του Οδυσσεβάχ σηματοδότησε το πέρασμα από μια παράσταση για παιδιά σε μια παράσταση που απευθυνόταν με την ίδια αμεσότητα και σε νέους αλλά και ενήλικες..
Ο Οδυσσεβάχ ξεκινά με ένα παραμυθά που ενώ αρχίζει να αφηγείται μια ιστορία, μπερδεύεται και αναμιγνύει το ένα παραμύθι με το άλλο. Τελικά, αποφασίζει να φτιάξει μια δική του ιστορία χρησιμοποιώντας όποια στοιχεία του αρέσουν από όλα τα παραμύθια που ξέρει. Έτσι, φτιάχνει την ιστορία του Οδυσσεβάχ από την Ιθαγδάτη, που, κουρασμένος πια από τους πολέμους, ξεκινά το ταξίδι του γυρισμού στην πατρίδα μαζί με τους συντρόφους του. Αλλά ο καιρός γυρίζει και το καράβι φεύγει από το δρόμο του και χάνεται.
Η συγγραφή του Οδυσσεβάχ συνδυάζει τα κοινά θέματα και τις κοινές καταστάσεις πίσω από τα λαϊκά παραμύθια. Η καθολικότητα και η σοφία της λαϊκής παράδοσης εκφράζονταν μέσα από τη σύζευξη στοιχείων από διαφορετικές πολιτιστικές παραδόσεις, συντελώντας στη συνειδητοποίηση μιας ευρείας πολιτιστικής συνείδησης μέσω της θεατρικής εμπειρίας. «Το τόλμημα θα τρόμαζε και τους εμπειρότερους συγγραφείς», είχε γράψει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, «γιατί είναι τόλμη να μεταφέρεις ένα κλασσικό έπος στη σκηνή και θα έλεγα πως είναι σχεδόν αποκοτιά να το ανακατέψεις με ένα ανατολίτικο παραμύθι».
Η ιστορία αποσκοπεί στη ψυχαγωγία του θεατή αλλά και το βίωμα της καλλιτεχνικής εμπειρίας, χωρίς όμως την ίδια στιγμή να στερείται νοήματος και παιδαγωγικής χρησιμότητας. Η δύναμη της θέλησης και η προσήλωση στο στόχο του αποτελούν τα στοιχεία που έκαναν τον ήρωα να ξεχωρίσει από τους συντρόφους του και να υπομείνει με γενναιότητα μέχρι τέλους όλες τις δυσκολίες. Η επιμονή του στη μνήμη, ακόμα και αν αυτή προϋπόθετε δύσκολους αγώνες, ήταν αυτό που τον έκανε να φτάσει στον προορισμό του και να γίνει σοφότερος και ξακουστός στις γενιές των ανθρώπων.
Υπάρχουν θεατρικά έργα - διαμάντια. Εκεί το παιδί βρίσκει το καλύτερο παιχνίδι του, βρίσκεται στο δικό του ανατρεπτικό κόσμο, διασκεδάζει και συμμετέχει. Το έργο είναι διδακτικό, αν θέλετε με την πιο παιδαγωγική έννοια, αλλά χωρίς ίχνος διδακτισμού. Μιλάμε για καθαρό θέατρο και μάλιστα πρώτης γραμμής. Όπως και οι επόμενες παραστάσεις που μας επιφυλάσσει το Φεστιβάλ.

Η "Σίρλεϋ Βαλεντάιν" στο 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας

 Η "Σίρλεϋ Βαλεντάιν" είναι η επόμενη παράσταση του 9ου Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας το Σάββατο 3 Αυγούστου στηναυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας στις 21.15.

Ο κ. Αλέξανδρος Ρήγας σκηνοθετεί τη γλυκόπικρη κωμωδία του Γουίλυ Ράσσελ με την κ. Μπέσυ Μάλφα στον ομώνυμο ρόλο.

Η Βρετανίδα Σίρλεϋ είναι μια γυναίκα λίγο μετά τα 50, μάνα δύο παιδιών που έχουν τη δική τους πλέον ζωή και σύζυγος ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Μόνη της «συντροφιά», σαν φανταστικός φίλος θα λέγαμε,  ο τοίχος της κουζίνας της. Μέχρι τη μέρα που μία ασήμαντη αφορμή την ξυπνάει και αποφασίζει να ξαναβρεί τον εαυτό της, να ξανανιώσει ζωντανή!

Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια... αναπάντεχη γνωριμία, θα συνθέσουν το σκηνικό της δικής της επανάστασης απέναντι σε όσα την καταπίεζαν.

Πόσο όμως θα κρατήσει αυτή η επανάσταση; Θα καταφέρει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με το μέσα της και τους δικούς της ανθρώπους;

Και τελικά, υπάρχει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή;

Ένα έργο γεμάτο συναίσθημα,  γέλιο, συγκίνηση και απρόοπτα...

 Σίρλεϋ Βαλεντάιν η ΜΠΕΣΥ ΜΑΛΦΑ

Μετάφραση - Σκηνοθεσία:   Αλέξανδρος Ρήγας

Κοστούμια :                         Ελένη Μπλέτσα

Μουσική:                             Alter Ego

Φωτογραφίες:                     Χρήστος Κοτσιρέας

Γενική είσοδος 15 Ευρώ. Προπώληση 12 Ευρώ.

Ο Παντελής της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης

 Λένε πως η γιορτή κρατάει τρεις μέρες. Για τους καλούς φίλους όμως είναι πάντα γιορτή. Ο λόγος λοιπόν για τον Παντελή Γκαρή, το μέλος  της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης που είχε  την ονομαστική του γιορτή το προηγούμενο Σάββατο.

  Άλλη μια ευκαιρία λοιπόν να του κάνουμε ένα μικρό δώρο - αφιέρωμα, μια που με τις ερμηνείες και τις συμμετοχές  του στα θεατρικά έργα που έχει ανεβάσει μας έχει χαρίσει μοναδικές θεατρικές στιγμές.

Ο Παντελής έκανε το ντεμπούτο στη θεατρική ομάδα του 2ου Γυμνασίου. Κατόπιν μεταπήδησε  στη Θεατρική Ομάδα Κυψέλης όπου συμμετείχε σε πολλά έργα παίζοντας μια μεγάλη γκάμα μικρών και μεγάλων ρόλων, φτάνοντας μέχρι τη "Ζηνοβία" όπου εκεί κράτησε έναν από τους βασικούς αντρικούς ρόλους.

  Στην όμορφη αυτή διαδρομή έπαιξε στα έργα: "Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή η ...Κανέλλα", "Γλυκό φιστίκι", "Η αυλή των θαυμάτων", "Mona Litsa", "Ζηνοβία, τι παίζει απόψε;", "'Οσκαρ", "Η μικρή μας πόλη", ενώ συμμετείχε  στις παραγωγές της Θεατρικής Ομάδας  του Μορφωτικού Συλλόγου Αίγινας ο "Καποδίστριας" στα έργα: "Η γειτονιά των αγγέλων", "Σάββατο - Κυριακή - Δευτέρα".

 

 Μεγάλη στιγμή για τον ίδιο ο θεατρικός "Όσκαρ" που ερμήνευσε σε τρεις παραστάσεις.Ένας μονόλογος - βασικά- στον οποίο δόθηκε ψυχή και σώματι, αποσπώντας μοναδικές κριτικές και επαινετικά σχόλια.

  Ο Παντελής είναι από την τρίτη σχεδόν γενιά  των παιδιών που πλαισίωσαν την ομάδα της Θεατρικής Κυψέλης.

Ο Παντελής Γκαρής είναι ένας εργάτης  του Θεάτρου. Αγαπά τη σκηνή και της αφιερώνεται. Είναι ένας ερασιτέχνης ηθοποιός με το μεράκι και τον έμπνευση  του επαγγελματία.Έχει μοναδική τεχνική και είναι εύπλαστος και υπάκουος σε κάθε σκηνοθετική οδηγία. Οι στιγμές  της πρόβας ή της παράστασης για αυτόν είναι ιερές.

Παντελή σου οφείλουμε ως ομάδα αλλά και ως συνεργάτες ή θεατές, πολλά. Σου ευχόμαστε να συνεχίσεις να ομορφαίνεις τις θεατρικές μας νύχτες με το ταλέντο και τη λάμψη σου.

Παντελή η συνέχεια επί  σκηνής.....

Η κωμωδία "Ειδήσεις είναι θα περάσουν" στο 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου

 Τρεις αγαπημένοι νέοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούν στην κωμωδία "Ειδήσεις είναι θα περάσουν"  που φιλοξενεί το 9ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας, την Τετάρτη 31  Ιουλίου στην αυλή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αίγινας με ώρα έναρξης 21.15.

Στην παράσταση βλέπουμε τη ζωή ενός άντρα εθισμένου στους οικονομικούς όρους, ο οποίος αδιαφορώντας  για την προσωπική του ζωή και ευτυχία, αποχαυνώνεται παρακολουθώντας συνεχώς δελτία ειδήσεων. Ενός μετανάστη που πουλάει τριαντάφυλλα και δείχνει πως παρά την καταγωγή του, το χρώμα της επιδερμίδας του και οι προσβολές που δέχεται καθημερινά κρύβει μέσα του μια ψυχή που αισθάνεται αγαπά και πονάει. Μιας νεαρής Ρωσίδας η οποία παρόλο που ταξίδεψε στην Ελλάδα για αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, αναγκάστηκε να ψιθυρίσει στα κακόβουλα σχόλια των άλλων ανθρώπων: «Ντρέπομαι» Ενός πρώην μεγάλου ονόματος της πίστας  που έζησε το όνειρό του και τώρα λέει τις μεγαλύτερες αλήθειες.

Αυτοί και πολλοί άλλοι ρόλοι ενσαρκώνονται από τρεις ευρηματικούς ηθοποιούς οι οποίοι εργάστηκαν με μεράκι και αγάπη με κύριο σκοπό όχι να υπενθυμίσουν τα πάσης φύσεως προβλήματα των σύγχρονων Ελλήνων αλλά να τους παροτρύνουν μέσα από το γέλιο τους να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με μεγαλύτερη δύναμη, αισιοδοξία, ελπίδα, ανυποταγή και χιούμορ.

Σκηνοθεσία: Μάριος Ντερντές.

Κείμενο: Λευτέρης Ελευθερίου, Γιώργος Φειδάς, Μάριος Ντερντές.

Ερμηνεύουν: Άρης Τσάπης, Αναστασία Παντούση, Γιάννης Φραγκίσκος.

Είσοδος: 10 Ευρώ. Προπώληση 8 Ευρώ.

Η προπώληση των εισιτηρίων γίνεται στο Κέντρο Τύπου και στο καφέ "Εν πλώ" (παραλία Αίγινας)

Ο Ηλίας της Θεατρικής Κυψέλης.

 Σκέφτηκα να σου κάνουμε ένα δώρο για τη γιορτή σου Ηλία.

 Γιατί είναι ο δικός μας Ηλίας. Ο Ηλίας της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης είναι ένα από τα επίλεκτα μέλη της Θεατρικής Ομάδας της Κυψέλης. Αν και ήρθε στην ομάδα, παιδί ακόμα του Δημοτικού, γρήγορα ξεχώρισε με την εργατικότητά του, την αφοσίωσή του, την προσήλωση, την αγάπη για το Θέατρο και τη απέραντη συναδελφικότητά  του.

  Ήταν πριν δέκα χρόνια όταν ετοιμάζαμε την λατρεμένη παράσταση "Ένας χρόνος πέρασε και η γριά δε γέρασε". Τον πήραν από το χέρι ο Δημήτρης και ο Χρήστος και τον έφεραν στο Πνευματικό Κέντρο. Ξαφνιάστηκε η Μαρία! Και που να ήξερε  τι την περίμενε!!! Γιατί από τότε πρωταγωνιστεί στο πλάι της και οι δυό τους έχουν γίνει θεατρικό ζευγάρι.

  Ο Ηλίας λοιπόν συνέχισε. Και με το αδιαμφισβήτητο και αστείρευτο ταλέντο του και τη σεμνότητα του κατόρθωσε να γίνει πολύ αγαπητός και ξεχωριστός. Με μια δική του τεχνική κατορθώνει να περνά μέσα από τους ρόλους, να αφήνει  τη δική του σφραγίδα στα έργα που παίζει και να γίνεται το χρυσό χαρτί κάθε παράστασης.

Και τι δεν έχει παίξει!!! 

Ας θυμηθούμε μερικά από τα έργα στα οποία έχει συμμετάσχει. "Περσινά ξινά σταφύλια" ,"Ένας χρόνος πέρασε και η γριά δε γέρασε", "Εδω καράβια χάνονται κουμπάρες αρμενίζουν", "Η γειτονιά του Τσέχωφ", "Οι Γερμανοί ξανάρχονται" "Mona Litsa", "Η αυλή των θαυμάτων", "Ματρόζος", "Γλυκό φιστίκι", "Ζηνοβία  τι παίζει απόψε;" "Έγκλημα στο Χαλικάκι", "Η μικρή μας πόλη", ενώ με τη Θεατρική Ομάδα της Γ΄Λυκείου είχε ερμηνεύσει τον Κολοκοτρώνη στο "Μεγάλο μας Τσίρκο"

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Ηλία Θωμά, το συνεργάτη, το φίλο, τον αδελφό που τόσα χρόνια μας συντροφεύει με το ταλέντο του, μας δίνει χαρά με το χαμόγελό του, μας κάνει να ξεχνάμε τα δύσκολα και μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει και η φωτεινή πλευρά  της ζωής. 

Ο Ηλίας έχει το δικό του φως πάνω στη σκηνή. Με αυτό φωτίζει τα Θεατρικά μας βράδια. Με το πηγαίο ταλέντο του και την αγάπη  του γι' αυτό που κάνει. Με αυταπάρνηση και πολλές φορές με θυσίες από τον προσωπικό του χρόνο, ακόμα και εις βάρος  της υγείας του. Δεν θα ξεχάσουμε πως έπαιξε και με γύψο ή νοσηλεύτηκε μετά από παράσταση (Έναρξη Φεστιβάλ Φιστικιού).

Γι' αυτό όλοι εμείς που συνεργαστήκαμε και συνεργαζόμαστε μαζί του θέλουμε να του πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ που έχει κάνει τη ζωή μας πιό όμορφη και πιό χαρούμενη.

Να ζήσεις Ηλία. Πολύχρονος και πάντα νε μένει αστείρευτο το ταλέντο σου.