«Το Παραμύθι χωρίς Όνομα» από την Ομάδα των Μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας (09.06.2018)

   Από  τη  σελίδα  του  κ. Ανέστη Κορνέζου  στο Fb αντιγράφουμε  την παρουσίαση που έκανε για την παράσταση  των μαθητών του 2ου Γυμνασίου Αίγινας με το έργο : "Το παραμύθι χωρίς όνομα" της Πηνελόπης Δέλτα, το Σαββατοκύριακο 9 και 10 Ιουνίου 2018  στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Γυμνασίου.

Το πιο διάσημο "άτιτλο" έργο, το δεύτερο βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα, κυκλοφόρησε το 1910 και έναν αιώνα αργότερα όχι απλώς διαβάζεται, αλλά είναι και τραγικά επίκαιρο. Στην εποχή του, είχε γίνει λόγος να ανασταλεί η κυκλοφορία του λόγω της πολιτικής κατάστασης (βρισκόμαστε λίγους μήνες μετά το κίνημα στο Γουδί) ενώ το κείμενο εύκολα μπορούσε να θεωρηθεί ως κριτική στη βασιλεία, που δεν περνούσε και τις καλύτερες μέρες της. Άλλοι πάλι βλέπουν στο «Παραμύθι» τον Βενιζέλο που βάζει τα θεμέλια του εκσυγχρονισμού της χώρας.

Ένας βασιλιάς στον κόσμο του, μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης κι ένα ρομαντικό βασιλόπουλο που πασχίζει για αξιοπρέπεια και ειρήνη. Μοιάζει με σύγχρονη, ελληνική, πολιτική αλληγορία κι όμως, μετρά πολλές δεκαετίες στην πλάτη του. Το τόσο επίκαιρο, αλληγορικό περιεχόμενο, αλλά και η ξεχωριστή πορεία του ίδιου του έργου μέσα στα χρόνια πολλαπλασιάζουν προφανώς τις ευθύνες όποιων καταπιάστηκαν σήμερα με το «Παραμύθι χωρίς Όνομα». Πολύ περισσότερο όσοι το επιχειρούν σε μια μαθητική - εφηβική παράσταση, όπως ο κ.Γιώργος Μπήτρος μαζί με την Ομάδα των Μαθητών του 2ου Γυμνασίου. Λύνοντας τον γόρδιο δεσμό μιας ακόμη παιδικής επανάληψης, ο σκηνοθέτης μαζί με τα παιδιά επιλέγουν να σταθούν απέναντι στο έργο σαν να ήταν θεατρικά και μουσικά «παρθένο». Αναζήτησαν και ανακάλυψαν έναν τρόπο να μιλήσουν για την απογοήτευση του ανθρώπου μπροστά στην οικονομική εξαθλίωση, κυρίως σε παιδιά που βομβαρδίζονται από τέτοιες ειδήσεις, χωρίς να διολισθήσουν στον διδακτισμό, αλλά αντίθετα να καλλιεργήσουν έναν γόνιμο προβληματισμό που θα δώσει τη δυνατότητα στον δάσκαλο ή στον γονιό για περαιτέρω συζητήσεις.

 
Απογυμνωμένο από την εξαιρετική μεν, αλλά αναμενόμενη πλέον Χατζιδακική μουσική επένδυση, το έργο συντροφεύεται από Αναγεννησιακούς σκοπούς που χαρίζουν μια εντελώς καινούρια διάσταση στο έργο, προσδίδοντάς του μια ακόμα πιο έντονη ιστορική αλήθεια.

Αυτό που μένει από το «Παραμύθι» εν τέλει, είναι η άξια επιλογή ενός αθάνατου έργου, η εξαιρετική σκηνοθετική υποστήριξη, ο σεβασμός των μαθητών ως προς τους ρόλους και τα μηνύματά τους αλλά ασφαλώς και το διαχρονικό του μήνυμα. Γιατί κάθε βασίλειο θα βρίσκεται στα πρόθυρα τριγμών, αν σε αυτό θα βασιλεύει το μικρόβιο του ατομισμού.

Διδασκαλία / διασκευή: Γιώργος Μπήτρος

Παίζουν: Χρήστος Μοίρας, Χάρης Μαρίνος, Πέτρος Φλεμετάκης, Ραφαήλ Παλάι, Ιζαμπέλα Κόστερ, Νίκος Γκρινέζος, Αντώνης Παπαδόπουλος, Παρασκευή Γεννίτσαρη, Εμμανουήλ Γιαννούλης, Κωνσταντίνος Κοντιζάς, Παναγιώτα Κοντιζά, Γωγώ Μαρίνη, Βασίλης Γιαννούλης, Θωμάς Λεβεντόπουλος, Νεκτάριος Γιαννούλης, Λουκάς Καλαμάκης

Ρύθμιση ήχου: Αργύρης Γρυπαίος
Κατασκευές: Μαίρη Κουνάδη
Επιλογή μουσικής Ανέστης Κορνέζος
-----------------------------
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη