Λένε πως η γιορτή κρατάει τρεις μέρες. Άλλοι λένε οκτώ. Άλλοι σαράντα.
Ε, δεν θα τρελαθούμε κιόλας. Στην περίπτωση της Μαρίας, η γιορτή κρατάει
όλο το χρόνο. Και για να ακριβολογούμε ... μια ζωή. Μάλλον η ζωή της
είναι μια γιορτή. Κι έτσι έχει κάνει και τη δική μας ζωή... μια γιορτή.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Τι να πρωτοθυμηθούμε;
Το σίγουρο είναι ότι άργησα λίγο να γράψω τούτο το κείμενο. Ο
Δεκαπενταύγουστος βλέπεις. Αλλά είναι και τόσα πολλά. Γιατί βρε Μαρία
είναι οι μνήμες από το 2006. Και τώρα είμαστε στο 2019!!!
Ήσουν τότε στο "Διακοπές στα Μέθανα" και μετά σε συνάντησα στον
"Ανεμόμυλο του Ξενοφώντα" εκεί δίπλα. Μετά σε είδα "Μια καινούργια
μέρα" όταν έπαιζες στο "Γαμήλιο Εμβατήριο" και μετά να κερνάς κρασί από
τα τρία βαρέλια στα "Πέρσινα ξινά σταφύλια". Θυμάσαι Μπου - μπου; Και
είπες να πας στα αλώνια! Τι το ήθελες πες μου; "Γύρω - γύρω όλοι και η
γριά στ' αλώνι" και μετά να σου πάλι "Ένα χρόνος πέρασε μα η γριά δε
γέρασε". Γι αυτό έφυγε και μετακόμισες στη "Μικρή μας πόλη". Αλλά ήταν
μικρή και δεν σε χώραγε εκείνη η πόλη. Γι' αυτό ξανάρθες στα "Περσινά
ξινά σταφύλια(2)". Κι εκεί που όλα είχαν πάρει το δρόμο τους εσύ μπήκες
σε καράβι και σιγοτραγούδησες "Εδώ καράβια χάνονται.... κουμπάρες
αρμενίζουν". Τι τράβηξες πραγματικά!!! Και μόλις έπιασες στεριά σε
περιμέναμε μεγαλύτερα βάσανα στο σπίτι με μια γριά αλλοπαρμένη που
κράταγε η σκούφια της από τη "Mona Litsa". Είπες τότε από το πολύ βάσανο
να γλυκαθείς και να κεράσεις "Γλυκό φιστίκι" Δεν ήταν κι άσχημα; Γι'
αυτό τράβηξες για την "Αυλή των θαυμάτων" Τι όμορφα που ήταν τότε; Και
από εκεί σε ξαναείδα στο σινέ της "Ζηνοβίας". Ε λογικό ήταν και
αναμενόμενο να το κάνεις το έγκλημα! Γιατί άνθρωπος είσαι κι εσύ! Και τι
έγκλημα! "Έγκλημα στο Χαλικάκι" Όχι παίζουμε δηλαδή. Όμως και πάλι
ξανάρθες στη "Μικρή μας πόλη"
Μόνο
που η πόλη αυτή είναι μικρή για το ταλέντο σου. Γιατί πλημμύρισε από
το ταλέντο και το ταπεραμέντο σου.Από τη δροσιά και την αμεσότητά σου.
Μαρία τελικά είδες πόσα θυμήθηκα; Πράγματι είναι πολλά όλα αυτά που έχουμε ζήσει. Και ήταν και είναι πολύ όμορφα και δυνατά.
Μαρία Λυκούρη λοιπόν!!!
Το πιό αναγνωρίσιμο πρόσωπο της Θεατρικής Ομάδας Κυψέλης. Ταυτισμένη με την ομάδα και η ομάδα με αυτήν.
Μια ζωή!
Ένα πηγαίο ταλέντο, αθώο, ακατέργαστο, με μια σπάνια έμφυτη τεχνική και μέτρο. Ένα ταλέντο που παντρεύτηκε με πολύ δουλειά και τεράστια αγάπη και αφοσίωση για όσα κάναμε όλα αυτά τα χρόνια.
Οι φωτογραφίες γεμίζουν τοίχους ολόκληρους.Ίσως και πολυκατοικιών. Τι να πρωτοδιαλέξω!!!
Ας είναι.
Να είσαι καλά Μαρία. Να είσαι πάντα γερή, δυνατή, υγιής, γεμάτη όρεξη για δουλειά. Ακούραστη και γελαστή συγχρόνως, όπως μόνο εσύ μπορείς να είσαι.
Σε ευχαριστούμε για όλα. Και περισσότερο για τις στιγμές, τις σκηνές, τα όμορφα φωτεινά, χαρούμενα βράδια στο Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου