Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Ο εξαιρετικός κ. Δημήτρης Φραγκιόγλου



 Τον γνωρίσαμε από την τηλεόραση με τη σειρά "Της Ελλάδος τα παιδιά" στο πλάι  του πτέραρχου Κάκκαλου (Γιάννη Μπέζου) ερμηνεύοντας τον "χλαπάτσα". Τηλεοπτικό πρόσωπο που έχει όμως σημειώσει μια σημαντική πορεία στο θέατρο. Τον απολαύσαμε στο μεγάλο μιούζικαλ "Βίκτωρ - Βικτώρια" στο Πάνθεον ενώ εκείνος παράλληλα έκτιζε το μονόλογο "Οι 100 ρόλοι που δεν πρόλαβα να παίξω".
  Η παρουσία  του στο 7ο Φεστιβάλ Θεάτρου Αίγινας άφησε το στίγμα του. Ένα στίγμα υποκριτικής αλλά και σπάνιας ευγένειας, αμεσότητας και απλότητας.
  Ο κ. Ανέστης Κορνέζος που παρακολούθησε την παράσταση, γράφει σχετικά στην προσωπική του σελίδα στο fb.
 





 Του κ. Ανέστη Κορνέζου:
«Οι 100 ρόλοι που δεν πρόλαβα να παίξω», μετά τις sold out παραστάσεις στο Athens Comedy Festival, ήρθε κι από τα μέρη μας. Και όχι, δεν επρόκειτο για τον Τροχό της Τύχης, όπως μονολόγησε μια διπλανή μας κυρία από το κοινό, αλλά για μια παράσταση που μόνο πικρές αλήθειες έλεγε για την ανθρώπινη ύπαρξη, δοσμένος με χιούμορ και με την εξαιρετική ερμηνεία του κ.Δημήτρη Φραγκιόγλου.
Πρόκειται για ένα έργο διαδραστικό, γεμάτο χιούμορ, αυτοσαρκασμό και υπαρξιακό προβληματισμό. Ξέρετε αυτούς τους κλασικούς τίτλους lifestyle περιοδικών που μας καλούσαν να κάνουμε «οπωσδήποτε» κάποια πράγματα πριν πεθάνουμε ή πριν φτάσουμε σε μια συγκεκριμένη ηλικία; Και μπορεί σήμερα ένας σκεπτόμενος άνθρωπος να γελάει με κάτι τέτοια, αλλά υπάρχουν κι αυτοί οι οποίοι ενδεχομένως πανικοβάλλονται από αυτά τα επιβαλλόμενα «πρέπει» που κατευθύνουν μια μάζα ατόμων.
Ο ήρωάς μας, λοιπόν, θεωρεί ότι κάποιοι ρόλοι δεν εντάχθηκαν στο ρεπερτόριό του και δεν προλαβαίνει να τους υποδυθεί όλους. Και μάλιστα, αυτοί είναι μονάχα 100. Σκοπός του να κινηθεί ταχύτατα και να μας τους παρουσιάσει, μαζί με το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Βοηθός στην επιλογή της σειράς των ρόλων που θα δούμε στη σκηνή, ένας τροχός, όχι της Τύχης, αλλά του Απωθημένου. Εκεί αναγράφονται όλοι οι ρόλοι που δεν πρόλαβε να ερμηνεύσει, από όλο το φάσμα της υποκριτικής τέχνης. Από τη Μάσα των Τριών Αδερφών του Τσέχωφ και τον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ, έως την Σοφιανού που ενσάρκωνε η Κατερίνα Γιουλάκη στο Ρετιρέ.
Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου επί σκηνής, αναρωτιέται γιατί δεν του εμπιστεύονται το ρόλο του Wolverine, και τί περισσότερο διαθέτει από αυτόν ο Hugh Jackman. Και έτσι ξεδιπλώνεται η ανασφάλεια, ο φόβος της απόρριψης, το παράπονο.
 Είναι, όμως, αυτό το «γιατί» δικαιολογημένο ή είναι απλά
υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του; Θα έπαιζε ποτέ πράγματι αυτούς τους ρόλους ή απλά πίστεψε ότι η ζωή τού το χρωστάει όπως πολλοί από εμάς θεωρούμε πως κάπου αδικηθήκαμε; Πολλά και διάφορα ερωτήματα που δεν θα πάρουν ποτέ απάντηση, όπως και οι ρόλοι του που δεν θα παιχτούν ποτέ. Το χιούμορ θολώνει και βολικά σκεπάζει αλήθειες.
Άμεσος και απολαυστικός ο Δημήτρης Φραγκιόγλου στο ρόλο του απελπισμένου ηθοποιού, σε μία εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Δημήτρη Μακαλιά, που ξεχωρίζει. Και που ξέρεις, ίσως στην επόμενη παράσταση να του βγει και ο Μπέκετ…
Φωτό: Ειρήνη Κουνάδη
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου